"The second wife": reünie met Monica Bleibtreu
Vrouwen als die willen niet echt vrouwen als Erwin (Matthias Brandt). Op 40-jarige leeftijd woont hij nog steeds bij zijn moeder en runt haar benzinestation ergens in het midden van nergens. Erwin's moeder (Monica Bleibtreu in een van haar laatste rollen, ze stierf op 13 mei 2009) schrobt haar zoon terug in de badkuip, giet veel saus over zijn knoedels en weet altijd hoe hij "Ik ben je moeder" tegen moet houden wanneer Ze dreigt weg te glippen van de zorgzame dominantie.
Erwin en moeder Kobarek hebben zich in hun vredige leven op het benzinestation gevestigd. Ze doet haar huishoudelijke taken. Hij geeft om Bee, Kurt, Kenny en Leo, zijn tropische vissen, die hij benijd, omdat hij ook graag zou willen duiken en de wereld om hem heen zou vergeten in de stilte van het water. 'S Avonds brengen moeder en zoon samen gezellig tv-kijken met volksmuziekparades.
Niettemin is het goed gerepeteerde paar het erover eens dat een vrouw voor Erwin moet komen. Dus gaat hij op weg naar Roemenië met een stropdas en de beste reeks - met een catalogus van Roemeense dames en de hoop een vrouw voor het leven te vinden.
Erwin verwacht vijf datums in Roemenië en hij heeft precies één uur voor elk. Mollig en onhandig zit Erwin in het café, waar hij geschenkdozen met chocolade, ham van het Zwarte Woud en cosmetica distribueert, omdat hij en zijn moeder dachten dat het onmogelijk was om 'zoiets' in Roemenië te krijgen. Maar noch de orkestmuzikant uit Tbilisi, die graag "alles wat leuk is" doet, noch de gescheiden Tatjana, die van zonsondergang houdt en kinderen zo snel mogelijk wil, kan het hart van de moeders moeder veroveren. Totdat Irina (Maria Popistasu) in het café zweeft: volgens de catalogus is ze 31 jaar oud, spreekt ze "een beetje Duits", leest ze graag thrillers en doet ze vaak aan tuinieren. Het staat niet in de catalogus dat ze ontwapenend kan glimlachen en ondanks haar naam, die vrede betekent, "helemaal niet vredig" is.
"Het is jouw beurt", zegt Erwin's Roemeense koppelaarster en de grappige verpleegster en de eigenaar van het onafhankelijke tankstation besluiten het eens te proberen. Drie weken lang, in Duitsland, bij het benzinestation. Een liefde op proef die zich vooral moet doen gelden tegen de liefde van de moeder voor haar zoon.
Regisseur Hans Sebastian Steinbichler neemt de tijd om het verhaal te vertellen van de ontwikkeling van een eerlijke liefde en het opgroeien van een bijna 40-jarige. Zelden zijn scènes onderbouwd met muziek, eerder is het de wijzer van de keukenklok die blijft tikken in de stilte van de film zo luid en urgent dat men ook de innerlijke klok van Erwin constant hoort fluisteren: "Kom op, durf, emancipeer Jij, word verliefd ".
Erwin wordt verliefd en durft niet los te komen uit de greep van zijn moeder. "Iedereen die bang is voor mensen en hondenpoep, die bang is voor het leven," beschuldigt Irina hem, omdat hij weigert de trieste woestenij te verlaten en de volgende grotere stad te bezoeken. Uiteindelijk zal het naast Irina's volharding en moed ook het lot zijn dat Erwin een onafhankelijke man maakt.
Monika Bleibtreu speelt moeder Kobarek bitter en teder, serieus, soms dwaas en zeer kwetsbaar onder de harde schaal. Indrukwekkend, beeldt ze een vrouw af die voelt dat het leven haar langzaam verlaat, maar verscheurd tussen de jaloezie van de jongere vrouw en de wens om 'alleen het beste voor haar zoon te willen'.
Bovendien is het Matthias Brandt ("Contergan"), die van deze tv-film een ervaring maakt. Elke seconde haal je de langzame maar gestage transformatie van de maïsmelk met de lepel naar de zelfverzekerde man die vecht voor zijn liefde. En komt uiteindelijk uit de onderwaterwereld op het oppervlak.
